Agile & Lean

Product Backlog’un etkin yönetilebilmesi için en önemli işin takım tarafından öncelikli olarak ele alınması  gerekmektedir. Bu önceliklendirmeyi yapabilmek kolay bir iş değildir. Birçok paydaş var ve her paydaşın işi kendine göre de öncelikli. Product Owner’ın bu noktada tarafsız olup değer odaklı bir önceliklendirme yapıyor olması üründen elde edilen getirinin yüksek olmasını sağlayacaktır.

Etkin önceliklendirme yapabilmek için çeşitli teknikler kullanılabilir. Bunlardan popüler olanlardan birkaçı ile ilgili detaylı bilgi vereceğim.

Monopoly Dollars

Amaç en değerli işi ortaya çıkarabilmek. Bir yatırımcı olsanız hangi işe ne kadar para yatırırdınız? sorusundan yola çıkarak yapılan bir önceliklendirme pratiğidir. Product Owner’ın bu çalışma öncesi ürünü ile ilgili temel maddeleri çıkarması sonrasında ise değerlendirmeler yapacağı paydaşlarına belli bir miktar bütçe ve kurallarını belirterek yatırım yapmasını istemesi gerekiyor. Tüm yatırımlar sonrası yatırımı yüksek olan özellikler öncelikli olarak ele alınabilir. Oldukça etkin bir pratik  olduğunu düşüyorum. Yatırım yaparken oluşturacağı iş değeri dikkate alınmaktadır.  Bu da öncelikli özelliklerin öne çıkması sağlamaktadır. Bu teknikle öncelikli bir grup özellik belirleniyor,  yakın yatırım alanlar arasında Product Owner’ın da inisiyatif alması gerekebilir.

MOSCOW
Diğer bir önceliklendirme tekniği de yine çokça kullanılan MoSCoW tekniğidir. Backlog’daki işleri 4 grup altında önceliklendirmesinin yapılmasını sağlamaktadır.

MoSCoW’un Msi Must: Mutlaka yapılması gereken PBI’ları içermektedir. Bu grupta yer alan PBI’lar geliştirilmeden backlog tamamlanmayacaktır veya takım hayatına devam edecektir.

Should: Geliştirilirse müşterinin hayatına ek özellikler kazandıracak müşteri memnuniyetini artıracak PBI’lardır. Uzun vade de yapılması gereken PBI’ları da kapsayabilir. Ama üründe mutlaka olması gereken özellik olarak düşünülmemelidir.

Could: Müşterinin veya kullanıcının ürünü kullanırken memnun edecek özellikle olabilir, yalnız olmaması da  memnuniyetsizlik oluşturacak veya aranacak özelikler olmayan PBI’lardır.

Won’t: Yapmaktan vazgeçilen PBI’ları belirtmektedir.

Product Backlog yaşayan bir dokümantasyon olduğundan PBI’ların öncelik bilgisi de değişebilmektedir.

Eisenhower Matrisi

Eisenhower Matrisine ismini veren Dwight David Eisenhower 1953’ten 1961’e kadar ABD ordusunda generaldi. İşlerin aciliyetlerine göre sıralanmasını sağlayan bir tekniktir. Böylece, yapılması kritik işleri ya da atlayabileceğin işleri görebilirsin. “Acil olan çoğu iş önemli değildir, önemli olan çoğu iş de acil değildir.” Bu alıntı Eisenhower’ın zamanını yönetirken kullandığı düşünce biçimidir.

Bu matrisin sadece iş hayatında değil, gündelik işlerimizin de önceliklendirilmesi için kullanılabilecek bir pratiktir. Hatta bazı todo uygulamalarının Eisenhower matrisi için template’leri bulunmakta.

Product Owner backlog’u öncelikledirirken Eisenhower matrisindeki alanları kullanabilir. BU bakış açısı öncelikli PBI’ların ortaya çıkmasını sağlayacaktır.

1. Acil – Önemli: Öncelik sıramızın en başına gelmesi gereken işlerdir. Bu işleri hemen yapmalıyız.
2. Acil Değil – Önemli: Geleceğinizde gerçek fark yaratan uzun vadeli planlarınızın olduğu, gerçekten kendi isteklerinizle belirlediğiniz bölge.
3. Önemli Değil -Acil: Genelde gelen e-mailler, çalan telefonlar, iş yerinde başkalarının kendileri için sizden istedikleri vs buna girer. Eğer yapabiliyorsanız bu işleri başkasına devredin.
4. Önemli Değil-Acil Değil: Yapsanız iyi olur ama yapmasanız da hayatınızda çok şey farkettirmeyecek işler. Daha önemli işlere vakit ayırmak istiyorsanız, bu tür işleri direkt elimine de edebilirsiniz.

Kano Model:

Ürün geliştirme sürecinde faydalanabileceğimiz bir teknik olarak karşımıza çıkar Kano Model tekniği. 1980’lerde Japon Professor Noriaki Kano tarafından tanımlanan, Müşteri Memnuniyeti ve Ürün Geliştirme sürecinde kullanılan bir tekniktir.

Kano model tekniği, ürünün sahip olması gereken özellikleri tanımlarken müşterinin yüksek seviyede memnuniyet yaşayacağı ürünü tanımlayabilmek için kullanılmaktadır.

Temel ihtiyaçlar: Yoksunluğu yüksek seviyede tatminsizliğe yol açan, varlığı ise yok sayılacak derecede müşteri memnuniyetini etkileyen, müşterilerce açıkça belirtilmeyen veya alacakları ürün veya hizmette zaten olacağını düşündükleri gereksinimlerdir.

Doğrusal ihtiyaçlar: Bu tür ihtiyaçlar, müşterilerin açıkça talep ettikleri gereksinimlerden oluşur ve ne kadar çok karşılanırsa, memnuniyet düzeyine kadar müşterilerin tatmin düzeyi doğru orantılı bir şekilde o kadar artar.

Heyecan verici ihtiyaçlar: Bu tür ihtiyaçlar müşteriler tarafından ne açıkça belirtilir ne de beklenir. Bir müşterinin belirli bir üründen ne kadar tatmin olacağını yüksek seviyede etkilerler. Ancak, karşılanmamaları durumunda müşterilerde tatminsizlik yaratmazlar.